Het balkon

Het balkon aan de achterkant van het huis, word nauwelijks nog gebruikt. Zonde, want het is een hele mooie plek om gewoon na te denken, even alleen te zijn, of juist om een goed gesprek te voeren met iemand die je goed kent. Het kijkt uit op de bomen die om het huis staan, en natuurlijk de tuin. Niemand stoort je als je op het balkon staat. Er staan twee tuinstoeltjes, en een klein tafeltje. Het is niet heel groot, maar het voldoet. Een perfecte plek om uit te rusten dus.


Regels:

- maar 1 tot 3 personen! anders word het te vol.
- Mensen niet storen als ze aan het rpg' en zijn.

Devynne was het huis aan het door zoeken, op zoek naar een rustig plekje maar alles leek redelijk vol te zitten. Uiteindelijk was ze bij het balkon uit gekomen. Devynne herinnerde zich zelf er aan dat ze ooit van een balkon was afgesprongen maar natuurlijk kon ze al haar botten simpel weg weer terug duwen in haar lichaam.
Devynne ging op een van de tuin stoeltjes zitten die er stonden en keek naar het uitzicht. De zon scheen fel op haar gezicht en ze kneep haar ogen even dicht.

Jonathan was met zijn gitaar op weg naar het balkon, maar toen hij de deur opende zag hij tot zijn teleurstelling dat er al iemand zat. Hij keek het meisje aan, en glimlachte. 'Vind je het erg als ik erbij kom zitten?' vroeg hij, hij had hij haar rust nu toch al verstoord. Hij had zo vurig gehoopt dat hij even ergens gitaar kon gaan spelen, dus dit was best een tegenvaller. Tenzij ze het natuurlijk niet erg vond, maar daar ging Jonathan niet van uit.

Devynne keek om naar de jongen die met zijn gitaar het balkon was op komen lopen en glimlachte als begroeting. 'Nee, natuurlijk niet'. Devynne hield van gitaar muziek, niet dat ze het zelf kon spelen maar ze luisterde het wel veel. Ze zou het ook niet erg vinden als hij hier wilde spelen. Rust en muziek was een perfecte combinatie.

Jonathan ging op het andere stoelte zitten, en keek Devynne aan. 'Vind je het erg als ik even wat speel?' vroeg hij, en sloeg even een akkoord aan op te kijken of het ding uberhaupt wel goed gestemd was. Hij draaide even een knop aan, en toen het geluid voldeed aan zijn gehoor liet hij de gitaar rusten op zijn schoot. Hij had niet verwacht dat hier al iemand zou zitten, maar misschien was het juist wel positief. Echt vrienden had hij namelijk nog niet echt gemaakt.

Devynne schudde haar hoofd. 'Absoluut niet', zei ze met een glimlach. Devynne keek geïnteresseerd naar hoe hij zijn gitaar wat stemde en luisterde naar het prachtige geluid dat er uit kwam hoewel hij nog niet eens echt wat speelde.
'Ik ben Devynne trouwens. Zeg maar Devy of wat je wilt..', zei ze grinnikend. Veel mensen vonden haar naar moeilijk of te lang dus zei ze altijd haar afkorting er maar bij.
Verwachtingsvol keek hij naar de gitaar en wachtte tot dat hij ging spelen.

NEW

Zuchtend liep Christey naar een stoeltje en schoof die naar achter, en ging erop zitten. Gelukkig was er even niemand, want ze had nu wel behoefte aan wat rust. Nu er nieuwe personen waren gebeurde er veel en veranderde er veel. Er waren veel dingen om over na te denken. Het bal, dacht Christey lachend. Dat was best grappig, toen Fritz en Ethan gingen vechten. Vooral omdat ze nogal dronken was. Het mindere was dat ze de volgende ochtend een kater had.. Ietsjes minder. Ze keek naar de bomen en de blanderen die leken te dansen met de wind. Zo slecht was het hier helemaal niet.