Eerste les: Wiskunde

Hoewel het nog vroeg was, had Devynne helemaal niet het gevoel alsof ze moe was. In principe was ze gewend om vroeg op te staan, daarbij was de school in het huis en hoefde je niet eerst nog uren te reizen, waardoor je ook weer eerder je bed uit moest. Plus het feit dat Devynne zich steeds minder begon op te maken kon ze ook nog langer blijven liggen.
Devynne had nog geen spullen, maar ze ging er van uit dat je die bij deze les wel zou krijgen. Rustig liep ze de klas binnen en merkte dat ze de eerste was, zelfs de docente was er nog niet. Ze slikte even, nu leek ze vast zo'n nerd hoewel Devynne vreselijk was in wiskunde. Snel ging ze ergens zitten. Ongeveer midden achter en wachtte.

Micha was zo ontzettend bar slecht in wiskunde dat ze niet eens simpele getallen zoals 8+8 wist uit te rekenen. Hoofd rekenen kon ze niet, dus hoopte ze vurig dat ze een rekenmachine mocht gebruiken.
Micha was al enkele deuren langs gegaan maar was al meerdere keren bij een verkeerde deur uit gekomen. 'Ah, geweldig eerste les en wie is te laat..', mompelde ze binnensmonds.
Ergens in de lang gerekte gang hoorde ze een gedachte die duidelijk te maken had met het vak wiskunde. Ze volgde de gedachte en opende vol hoop de deur. Een muffe geur kwam haar tegemoet en ze zag de tafeltjes achter elkaar staan. Mooi ze was er! En ze was niet te laat.. in tegendeel. Ze keek even naar het andere meisje en glimlachte. 'Hey', zei ze terwijl ze op een willekeurige plek.

Hoewel Ethan zich voor had genomen veel te laat te komen was hij toch maar op tijd zijn bed uit gegaan. Hij had al genoeg problemen gemaakt aangezien er ook al een gevecht was op het bal. Plus dat Benito hem al enkele waarschuwingen had gegeven. Als hij zo door bleef gaan, kon hij er op rekenen dat hij weg gestuurd werd, had Benito streng gezegd. Ethan had niets anders dus moest hij hier wel blijven. Maar toen hij de deur opende en nog maar twee andere zag zitten zuchtte hij diep. Hij had ook niet verwacht dat hij zó vroeg zou zijn. Hij knikte naar Micha en gaf Devynne een glimlach en ging toen ook maar ergens zitten. Ethan was in principe een redelijk slimme jonge dus wiskunde was nooit zo'n probleem.

Jessy woelde nog een keer door haar haren en gaapte. Gisteren was het misschien wat te laat geworden... Heel de nacht was ze bezig geweest aan haar schilderij van het zicht op de stad die je vanuit haar slaapkamerraam had. Het trok aardig al op iets. Nu deed ze haar haren terug plat en beet nog wat van haar appel. Net voor het Wiskundelokaal werd hij weggegooid.Het handige van gedachten lezen was de betweter uit hangen. Ook al was Jessy ook wel echt slim... Verveeld liep ze het lokaal in en nam plaats,ergens... Haar hoofd viel terug tegen de bank.

Christey liep met een grote tas de klas in. Ze keek even rond en zag Jessy nog alleen zitten. Ze liep naar Jessy toe en ging naast haar zitten. 'If you don't mind..' zei ze tegen Jessy terwijl ze even rond keek. Tot nu toe was er nog maar één onbekende in deze klas. Christey zat nu met Jessy een beetje achteraan. Gelukkig maar, want Christey had écht geen zin in deze saaie les wiskunde. Ze zette haar tas op de bank en haalde haar mobiel eruit.

Fritz liep nonchalant met zijn handen in zijn zakken door de gang. Pff, wiskunde. Fritz was er geen genie in, hij had eerder een talenknobbel, maar die had hij nooit echt gebruikt. Hij was altijd het beste geweest in spijbelen, maar hier had je geen keus. Het was les, of weg. En Fritz moest toegeven dat hij het hier naar zijn zin begon te krijgen. Hij had veel mensen leren kennen, dus dat zat goed.
Met een neutrale uitdrukking kwam hij het lokaal ingelopen. Zijn ogen gleden over de mensen die er reeds waren. Hij zag Christey en Jessy, en Micha, en Devynne.. En Ethan. Fritz' stemming sloeg om bij het zien van zijn hatelijke kop, die hij slecht een keer had kunnen raken. Zijn ogen vernauwden zich en vijandig keken ze hem aan. Zijn blik schold hem uit, maar zijn lippen bleven zwijgen. Snel wendde hij zijn blik af, hij wou hem niet langer aankijken.
Hij liep naar een bankje toe, schuin achter Micha, en zette zich daar neer. Hij leunde naar voren op zijn bank. 'Hey,' zei hij kort en glimlachte zwakjes.

Ethan had Fritz heus wel zien binnen komen maar had hem gewoon genegeerd. Hij wist hoe het er hier aan toe ging, al helemaal in de lessen. Beter hield hij zich stil of hij stond met zijn koffers op straat.
Hij gaf hem enkel een kille blik en draaide zich toen weer terug. 'Zeg, waar blijft dat mens?', vroeg hij in het algemeen. Hij had geen zin om hier tien minuten langer te zitten omdat zij te laat was.
Ethan had een hekel aan Josephine, altijd moest ze hem hebben.

Micha had ondertussen kauwgom in haar mond gedaan en zat verveeld voor zich uit te staren. Om met Ethan te praten had ze geen zin.. Christey kende ze amper en Jessy ook niet dus hield ze zich stil.
Pas toen Fritz vlak bij haar kwam zitten glimlachte ze even. 'Hey Fritzie', zei ze grinnikend. Ze vond Fritz absoluut geen school type en vroeg zich af of hij iets begreep van het hele vak wiskunde. Vast en zeker meer dan dat zij deed.
'Dus, jij bent zeker ook zo'n genie in wiskunde?', zei ze met een sarcastische ondertoon.

Bang voor de getallen en andere mensen die een stuk beter waren in wiskunde was Zita vroeg wakker geworden. Zita had zich nooit ingespannen voor school dus was zacht gezegd slecht in wiskunde. De andere vakken gingen haar ok niet al te goed af. En als ze eens een voldoende haalde was dat voor een toets die nog geen 1x mee telde. Snel checkte ze haar make-up in een spiegeltje in haar hand. Haar wallen had ze aardig goed weten te verbergen onder een laag make-up. Maar haar haar zat afschuwelijk. Het kroeste aan alle kanten. Met haar handen probeerde ze het een beetje glad te krijgen, maar het mocht niet baten. Gapend klapte ze het spiegeltje dicht en stopte het ding in haar broekzak.
Zita stapte zuchtend het lokaal binnen, ze besloot vooraf al dat ze niet haar best zou doen op die vage reeks getallen en andere onnodige formules die een normaal mens nooit zou hoeven te gebruiken. Haar oog viel op Christey, dat was de enige die ze echt van naam kende. Tot haar spijt zat ze al naast een ander meisje. "naja dan ergens anders" sprak ze inzichzelf. Met haar tasje tegen zich aangedrukt liep ze langs een paar tafels en plofte ze naast een jongen, Ethan neer.

Ethan zat op een pen te knagen en had zijn voeten op de tafel gelegd. Hij staarde verveeld voor zich uit tot dat er een meisje naast hem kwam zitten. Een kleine grijns speelde rond zijn lippen en hij keek haar aan.
'Goedemorgen', zei hij grinnikend. Hij haalde zijn voeten van tafel en draaide zich naar haar toe. Voor zo ver hij wist had hij haar nog nooit gezien, maar Ethan was dan ook niet vaak in het huis en zag weinig nieuwe mensen. 'Ik ben Ethan, en jou naam was?', zei hij terwijl hij beleefd maar toch speels zijn hand uit stak.

Fritz grinnikte en grijnsde breed. 'Ja, ik ben echt ronduit geniaal, wat decimalen betreft,' zei hij op een gespeelde, wetenschappelijke toon en trok een serieus gezicht, maar toen grijnsde hij weer. Hij keek even om zich heen, het lokaal rond, en zag het meisje met de bruine haren dat hij nog niet kende binnenkomen. Hij volgde haar met zijn blik en zag hoe ze uiteindelijk naast Ethan ging zitten. 'Arme meid..' grinnikte hij, en knipoogde even naar Micha.
Fritz leunde naar achteren in zijn stoel en trommelde even met zijn handen op de bank. 'Zou je mogen roken tijdens les?' vroeg hij plots, en grijnsde met grote hoopvolle ogen.

Chase schoot door de gangen opzoek naar het lokaal, met zijn snelheid liet hij wat stof opwaaien wat hier en daar lag. Hij stond nu stil voor 1 van de deuren en keek naar het briefje dat was opgeplakt: ’Eerste les’ Hij opende de deur en zag dat hij duidelijk niet de eerste was, hij zag maar 1 bekend gezicht en dat was Christey. Met zijn tas non-chalant over zijn schouder liep hij het lokaaltje binnen en liep naar een leege tafel, hij legde er zijn tas op en keek even het lokaal rond naar de mensen die druk met elkaar in gesprek waren.

Micha keek hem quasi bewonderend aan en knikte overdreven. 'Toe maar, toe maaer!', zei ze grinnikend. Ze draaide zich naar voren en keek op de klok, ze vroeg zich af hoe lang het nog ging duren voordat dat mens kwam.
Micha volgde Fritz' blik en keek naar Ethan en grijnsde. 'Misschien wílt ze wel een spannend avontuur beleven', zei ze lachend. Het was redelijk bekend wat Ethan hier deed voor haar aangezien ze in zijn hoofd kon kijken.
'Hmn, dat zou best chill zijn, niet? Maar ik denk het niet', zei ze hoofdschuddend.

Zita had even de jongen ge-bestudeerd voor hij begon te praten. Ze glimlachte even naar hem als antwoord op de grijns. De glimlach was meer uit beleefdheid dan uit vrolijkheid, het was zo'n lach die ze gebruikte voor foto's of iets deregelijks. "goodmorning"een gaap van vermoeidheid verstoorde haar goodmorning. Ze knipperde vermoeid haar ogen en schudde even haar hoofd om wakker te worden. Het hielp niet. "Zita, nice to meet you" zei ze uiteindelijk terwijl ze zijn hand nonchalant schudde. Dat er achter haar over Ethan geroddeld werd, merkte ze niet. Er lag nog een dikke mist in haar hoofd van vermoeidheid.

Josephine kwam met haar koffertje het lokaal binnen gelopen met haar neus in de lucht. Zonder de klas in te kijken om te zien wat voor misbaksels ze nu weer les kon geven, ging ze zitten op haar leren stoel achter het bureau.
Ze zette haar koffer neer en haalde een enkel bladen er uit en een sleuteltje die ze in een van de laden deed. Een enorme stapel oude wiskunde boeken kwamen te voorschijn en werden met een enorme klap op tafel neer gelegd.
'Ja, stilte en recht zitten de les begint', kwam er kil en streng uit. Nu pas keek ze de klas in terwijl ze haar benen over elkaar heen legde onder het bureau.

Ethan grinnikte. 'Lange nacht gehad', zei hij grijnzend. Natuurlijk waren zijn woorden gewoon ontzettend perv's bedoeld maar dat boeide hem niet. Hij raakte haar hand aan en schudde mee waarna dat vreselijke mens van een docent binnen kwam. Een diepe zucht ontglipte uit zijn mond en hij draaide zich goed. Hij kon zich zelf bijna niet geloven. Dat hij luisterde?! 'Vreselijk mens', fluisterde hij naar Zita.

'Pff..' Fritz grinnikte even. 'Een avontuur? Laat me niet lachen. Daarvoor komen ze toch allemaal naar moi?' zei hij met een verwaande blik, en grijnsde toen weer. Even keek hij naar het pakje sigaretten in zijn broekzak. 'Damn, ik had er nog een voordat ik naar hier kwam moeten opsteken.. Nu moet ik nog een uur wachten!' Fritz gromde verveeld en legde zijn hoofd op de bank.
Plots werd hij opgeschrikt door de luide klap, en ging snel weer overeind zitten, en keek met een brede verbaasde grijns naar de leerkracht. Hij leunde naar voren en grinnikte even naar Micha. 'Der tyrann ist angekommen..'

Jessy hief haar hoofd op, maar leunde met haar ellebogen op tafel bij de woorden van de leerkracht, blijkbaar heette ze dus Josephine. Urgh, nu al had ze de poken hekel aan deze oma. Even keek ze naar Christey. 'Hi, Whatever you like.' Haar blik dwaalde even door de klas. Veel van deze mensen kende ze nog niet.

Micha grijnste breed. 'Ja daarom kom ik bijna elke nacht naar je toe, hé Fritzie!', zei ze grinnikend. Micha had ook wel zin om te roken maar blijkbaar moesten ze inderdaad een uur wachten aangezien de docente al binnen was komen lopen. 'Man wat is ze oud..', fluisterde ze naar Fritz. Ze moest lachen om zijn opmerking en voelde de scherpe blik van Josephine op haar gericht. Snel ging ze weer recht zitten.

Christey knikte naar Jessy en schrok van de stem. Ohnoes, she's here again? Snel schoof Christey haar tas van de bank en maakte haar smsje af. Als haar mobiel nu maar niet werd afgepakt, net zoals al die andere keren dat ze smste tijdens de les van 'die grijze'. Met opgeheven wenkbrauwen keek Christey rond in de klas, die niet bepaald stil was.

Chase staarde een beetje uit het stoffige oude raam en letten half op, hij viel toch niet echt op. Een zachte zucht ontsnapte uit zijn mond terwijl hij zijn hoofd zacht op zijn tafel neerlegde. Geen zin.. dacht hij droog bij zichzelf en staarde vooruit naar de muur.

Haar blik werd fel en ze keek scherp de klas rond maar toen het na enkele seconden nog niet stil werd kwam er een poes lieve glimlach op haar gezicht. Ze stond op van haar stoel en ging voor het bureau staan. 'Lieve, lieve, lieve kinderen. Jullie zouden me zo ontzettend verblijden als jullie die lieve, lieve, lieve mondjes van jullie zouden houden. Anders gebeuren er zoals jullie misschien wel weten hele, hele nare consequenties', zei ze met een eng zoete stem. Haar blik stond zo liefdevol dat het hatelijk was, haar stem klonk zo ziet dat het ijskoud klonk.

"Jaloers?" fluisterde ze snel voor de vrouw die binnen was gekomen en de aandacht op had geëist. Ze keek hem met een overdreven onschuldige blik even uitdagend aan. Ze liet zich niet behandelen als 1 of andere naïfeling door zo'n jongen. Hij was niets in vergelijking met jongens die ze eerder ontmoet had.
Zonder verder nog aandacht aan Ethan te schenken trok ze haar hand terug en keek ze naar de vrouw die begon te praten. Inwendig kreunde Zita, het leek precies op de afschuwelijke lerares uit 1 van haar nachtmerries die ze ooit had gehad.

Ethan grinnikte en schudde zijn hoofd. 'Oh, ontzettend', zei hij met een sarcastische ondertoon. Hij begon al half te kotsten toen ze haar trucje uit voerde. Hij kreunde zachtjes en ging recht zitten.
Hij had zo geen zin in het gezeik van haar. Vorig jaar had ze al genoeg problemen met haar gehad. En om wat?! Omdat hij soms wat zij tegen zijn medeleerlingen. Dat noemde hij gewoon sociaal, geen misdaad.