De bibliotheek

Ook de bieb is niet heel groot. Er staan 6 boeken kasten vol met boeken die Benito altijd zelf precies op schrijver zet. De bibliotheek heeft altijd een wat muffe geur en achterin staan 3 tafels om te kunnen lezen. Hier en daar staan ook wat stoelen om de boeken te kunnen lenen. Ook kun je de boeken lenen bij de wat chagrijnige bibliothecaresse. Zorg er wel voor dat je ze op tijd terug brengt anders zou het je wel eens wat kunnen kosten.

Achter de 6e boekenkast komt niemand. Hij staat ook ver weg in een hoek. Deze boekenkast staat bekend om de stelletjes die hier achter altijd druk bezig zijn.


Maximaal 6 personen

Eigenlijk was het puur toeval dat Chloe in de bibliotheek uitgekomen was, maar ze gaf er echt helemaal niks om. Het was jaaaren geleden dat ze voor het laatst gelezen had, op straat had je echt niet de behoefte om te lezen - vaak niet eens de tijd.
Doordat ze niet anders gewend was dan de frisse buitenlucht belandde ze in een hoestbui en werd ze gelijk geïrriteerd aangestaard. Pff, alsof zij er iets aan kon doen dat het hier zo muf rook?
Langzaam liet ze haar blik over de boeken gaan, zoekend naar iets leuker, maar erg veel succes had ze niet. Wist zij veel welke schrijvers mooi schreven?

Julia had vanaf jongs af aan al een grote interresse in boeken gehad maar, ze wist niet zo zeker of hier ook haar soort boeken bijstonden. Het was zelfs al een wonder dat ze de bibliotheek had gevonden. Er bevond zich maar een ander persoon maar die was ook druk bezig om de boeken te bekijken. Ze snuifde wat lucht op en keek naar de kasten. Het was nogal muffig en stoffie hier maar, dat kon haar niks schelen. Ze pakte een willekeurig boek van de plank en ging achterin aan een ronde tafel zitten. Vanaf hier kon je ook naar buiten kijken. wat een rust plek

In de bibliotheek na een tijdje begon het muffige te verdwijnen en kwam er een zacht windbriesje binnen door het linkraampje die een oudere vrouw had opengezet. Ze was echt het bibliotheek vrouwtje die er zo bij hoorde. Met een klein brilletje en lange kleding. Julia keek even naar het norse vrouwtje die nogal een chagerijnige blik ophad. Daarna begon ze verder in het boek. Iets over Griekse myhtes ofzo. Naja, het boek was redelijk.

Met een schuin hoofd keek ze naar de boeken in de boekenkast recht voor haar. Haar oog viel op het boek van Romeo & Julia. Ze moest een beetje grijnsen en sloeg de eerste bladzijde om. Eigenlijk vond ze die verhalen helemaal niet leuk om te lezen maar, dit boek was erg oud. xd

Na zijn ontmoeting met wat mensjes liep Davin de bibliotheek in. Het was een leuk plekje vond hij en weer zag hij een paar meiden. God,wat had hij vandaag?! Was hij te hard opzoek naar die ware? Meteen draaide hij zich weer om en beende de bibliotheek uit.

Met een leesbril die op het puntje van haar neus stond en een ongeintresseerde blik daarachter liep Vena door de bibliotheek, ze was op zoek naar een boek, eens iets anders dan de Twilight Saga of Darren Shan of een ander verhaal dat over vampiers, weerwolven en liefdes ging. Maar het enige wat ze had gevonden, wat haar ook maar enigszins interesseerden was een nog vrij nieuw kookboek en een kapotgelezen stripboek van Donald Duck. Tja, daaruit kan je wel opmaken dat Vena niet echt een lezer is. Ze wist niet precies wat ze dan in de bibliotheek deed, maar de geur van vergeelde bladzijdes, inkt en stof beviel haar. De bibliotheek beschouwde Vena als een luxe, om eerlijk te zijn was ze bijna nog nooit in haar leven in een echte bibliotheek geweest, ja toen ze in de 6de klas zat met haar school, ze had haar ogen uitgekeken; nog nooit had ze zoveel boeken bij elkaar gezien, zelfs de schoolbibliotheek telde niet meer dan 500 boeken. En ondanks deze bibliotheek, of lees kamer, ook niet zo heel groot was kon ze zich niet voorstellen dat een mens ooit al deze boeken in zijn leven kon hebben gelezen.

Jessy liep per toeval de bibliotheek in. Het leek hier nogal een dooie boel. Eigenlijk niet... Was het maar zo. Ze liep langs de rekken en keek naar de boeken. Hier en daar nam ze er ééntje uit en las de achterflap. Zo had ze al snel een leuk boek gevonden dat ze ging lenen, maar besloot om verder te kijken.

Zoekend liep Dana de bieb door, terwijl haar ogen vluchtig over de betitelde ruggen van de boeken waar ze langs liep schoten. Hoewel ze het wel had verwacht, had ze toch wel gehoopt dat ze hier een boek over Japanse kanji tekens hadden liggen, waarin er op een iets makkelijkere manier werd uitgelegd hoe die grammatica precies in elkaar zat. Helaas, ze zou het dus met haar eigen boeken moeten doen, waar je hetzelfde IQ van Einstein voor moest hebben, wilde je het een beetje begrijpen.
Omdat ze zo druk bezig was moet zoeken, lette ze niet op waar ze precies liep, waardoor ze tegen iemand aan knalde en zo tegen één van de boekenkasten aan knalde, die bijna omviel. Snel greep ze de zware kast stevig vast en trok ze hem weer overeind, zoals hij hoorde te staan. 'Sorry sorry sorry! Ik keek niet waar ik liep, het spijt me!' verontschuldigde ze zich snel.

Jessy had wat pijn aan haar rug, maar stond snel weer op. 'Geeft niet... Het was ook mijn fout.' Ze hield het boek even een beetje hoger dat ze aan het lezen was en keek het meisje glimlachend aan. Even was ze vergeten dat ze niet de enigste hier was... Boeken slokte altijd haar aandacht op. 'Ik ben Jessy btw.'

'Noem me maar Dana, dan kijk ik meestal wel op als je me roept,' stelde ze zichzelf voor en glimlachte vriendelijk naar Jessy. Opeens viel haar oog op een boek met Japanse kanji tekens op de rug, die ze als een hongerig kind gulzig uit de kast trok. 'AHA! Dus toch!' zei ze iets te hard en tevreden. Daarna richtte ze zich weer op Jessy.
'Sorry, ik was even afgeleid,' verontschuldigde ze zich en glimlachte wat onnozel. 'Dus, Jessy, ben je hier al lang? Ik heb je nog niet eerder gezien in het huis.'

'Wat zocht je?' Dana leek Jessy wel een leuke meid. Ze keek op het boek. 'Japanse kanji tekens? Onbekend in mijn lege hoofd.' Ze keek haar even grijnzend aan en nam haar boek wat beter vast. Haar blik viel op een dichtersbundel en ze nam het uit de rekken. Robert Frost! Meenemen die handel. 'Nee,nog maar een dagje ofzo... En jij?'

'Ik zocht naar een boek waarin op een normaal te begrijpen manier word uitgelegd hoe de Japanse kanji grammatica precies in elkaar zit, zonder dat ik elk woord dat ik lees moet opzoeken in een woordenboek,' legde Dana droogkloterig uit. Nieuwsgierig keek ze naar het boek dat Jessy uit het rek pakte, maar focuste zich snel weer op de vraag die ze stelde. 'Hmm, niet erg lang, maar wel lang genoeg om te weten dat we hier in een gekkenhuis zitten,'grinnikte ze spottend.

Jessy kinkte lachend instemmend. 'Weet ik ook. Iedereen zijn gedachten zijn hier bij seks, hun crush of problemen...' Ze liet het boek zien aan Dana. Haar aandacht voor het boek had ze gemerkt. 'Robert Frost,Amerikaanse dichter... Ik lees zijn werk erg graag. Geeft veel inspiratie bij het tekenen of schilderen... Nou ja dat hoop ik toch. Veel succes dan nog met die tekens.'

'Nou ja, hangt er wel een beetje vanaf wat jij verstaat onder "iedereen",' zei Dana en grinnikte even kort. Jessy had wel gelijk, zo ging het in zulke huizen. Het was net een slechte soapserie. Iedereen deed het met elkaar en er was veel te veel drama om te kunnen verdragen op één dag.
Opeens viel het haar op dat Jessy begon over iets, terwijl ze het niet hardop aan haar gevraagd had. 'Klinkt interessant,' zei ze knikkend terwijl ze een blik op het boek wierp. 'Dus, je bent het creatieve type in dit huis?'

'Ik ben vast niet de enige...' Iedereen was hier op zijn eigen manier wel creatief bezig. Zelfs iemand verleiden kon creatief zijn of grapjes maken... Jessy dacht even na. 'Onder iedereen versta ik zowat iedereen. Zelf hoor ik er ook bij... Zal ik dan zeggen de meesten? Jij denkt er bijvoorbeeld niet aan. Nu.' Ze lachte wat. 'Oké, sorry...'

Met een boek in haar handen kwam Devynne de bieb binnen gelopen. In principe hield ze wel van een goed boek af en toe. Maar een die hard lezer was zo absoluut niet. Met haar boek liep ze een beetje naar achter en ging op een van de stoelen zitten die er stonden. Het boek legde ze voor zich op tafel en opende het op de bladzij waar ze gebleven was.
Het verhaal was redelijk interessant en was een prima vermaak. Het was een of ander horror verhaal vol bloed en freaks. Zo zag zij zichzelf ook en ze kon zich makkelijk verplaatsen in zo'n boek.

Fritz las in zijn boek terwijl hij de bieb kwam binnengelopen. Hij zat helemaal in het verhaal. Blindelings liep hij door de deur naar binnen, en bleef maar verderlezen. Hij was zo geconcentreerd, dat hij de vrouw die voor hem liep niet eens zag. Met een klap botste hij op haar, en werd wakker. 'Excuseer!' zei hij snel. De vrouw spuwde hem kwaad toe in het Italiaans, maar Fritz begreep er niks van. Toen ze weg was draaide hij even met zijn ogen, en keek de bieb rond.
Hij bemerkte Devynne, en met het boek onder zijn arm liep hij naar haar. 'Dag schoonheid,' zei hij met een grijns, terwijl hij naar haar toeliep en bij haar ging zitten. Tegen Devynne kon hij zo wel doen, ze zou het niet al te serieus opvatten.

Devynne zat helemaal in haar boek en drong pas later tot haar door dat Fritz iets tegen haar zei. 'Oh hee, geilerd', zei ze grinnikend. Ze wist inderdaad dat Fritz het niet zo vies en playerig bedoelde. Dat was het leuke aan hem. Hij was gewoon een leuke vriend. 'Kom ga zitten!', zei ze vrolijk. Ze legde haar boek weg, ze praatte veel liever dan dat ze las.

Fritz grinnikte en legde zijn boek neer op tafel, en schoof zich wat dichter aan de tafel en leunde met zijn ellebogen naar voor. Hij keek haar glimlachend aan en zuchtte. 'Hoe is het leven, Devy?' Hij had ook wel zin om te praten. Gewoon, even rustig praten. Zonder teveel drama of gedoe. Even gleden zijn ogen over haar boek, maar keken haar toen weer aan.

Devynne zette haar hand onder hoofd om zo te steunen terwijl ze Fritz bedenkelijk aan keek. 'Goed.. denk ik', zei ze grinnikend. Ze had nog niet zoveel mensen hier ontmoet. Ze kende enkel haar neef die er eigenlijk nooit was, Fritz en nog een paar andere meisjes hier. 'En hoe is het met Fritzie', zei ze met een brede grijns.

Fritz glimlachte, maar zuchtte bij haar vraag. 'Ach, het valt wel mee..' Hij staarde wat voor zich uit, en leek door Devynne heen te kijken. Hij schudde zijn hoofd zachtjes en fronsde peinzend zijn hoofd. 'Ik zit met nogal veel in m'n kop, de laatste tijd..' zei hij terwijl het leek alsof hij er nog steeds over piekerde. Dat deed hij veel de laatste tijd, piekeren. Hij was zich gaan afvragen hoe het kwam, en daardoor werd het enkel nog meer dus.

Devynne keek hem lichtelijk bezorgd aan en hield haar hoofd schuin. 'O, je hebt zeker een meisje ontmoet waarvan je denk te houden maar toch ook weer niet..', zei ze alsof ze er alles van af wist. Devynne had het zelf genoeg bij een jongen gehad, ook bij meisjes aangezien ze een tijdje dacht bi te zijn. Bleek niet goed uit te pakken.

Fritz glimlachte. Hij was blij dat ze het begreep, een soort van. 'Ja, zoiets ja..' zei hij even, en keek glimlachend een naar de tafel, en richtte zich vervolgens weer tot haar. 'Maar het is niet alleen dat..' Hij keek op naar Devynne. Hij zuchtte even. 'Ik heb een brief gekregen van m'n ouders.. Ze vragen of het goed met me gaat..' Hij grinnikte spottend en lichtelijk verbitterd. Hoe durfden ze hem nog te schrijven. Ze hadden hem nooit gewild, en nu wilden ze weten hoe het met hem ging.

Devynne keek hem met een geruststellende glimlach aan. 'Maar geloof me, uiteindelijk kom je er achter wat goed voor je is!', zei ze grinnikend. Toen zij er achter kwamen hoe alle wijven in elkaar zaten wilde ze ook absoluut geen bi meer zijn.
Alleen het het probleem wende naar een andere kant toen hij begon over zijn ouders. 'Aah.. ouders', mompelde ze. 'Ook niet zo'n goede band mee?', vroeg ze met een spottend grinnikje. Hoewel ze een goede band met haar moeder had, kon ze haar liegende mensen op jagende vader niet uitstaan.