De muziek kamer

Een kamer vol met instrumenten en versterkers de kamer is grotendeels geluid dicht, je kan alleen nog zacht van buitenaf horen wat er gespeeld word.

Personen: niet meer dan 6
Regels: Geen Spam en ook even duidelijk laten weten dat je uit of in de kamer gaat.

___________________

Chase opende de deur met zijn gitaar in zijn hand. eindelijk een ruimte waar hij rustig muziek kon maken dacht hij bijzichzelf. Hij sloot zacht de deur achter zich en liep de ruimte even door. Hij ging met zijn hand over een paar instrumenten. Hij liep naar een stoel en ging hier in zitten met zijn gitaar. Hij begon langzaam te spelen hij ging helemaal op in zijn spel en begon er ook bij te zingen.

Davin liep langs een onbekende kamer en hoorde muziek. Het nummer herkende hij maar al te goed. Even keek hij of er iemand in de buurt was. Nop,geen levende ziel te bekennen dus legde hij zijn hoor tegen de deur op beter te horen.

Vena liep doelloos door het huis, er was niet veel te doen. Misschien moest ze naar buiten gaan, maar daar was evenmin wat te doen. Rome moest een wereldstad zijn, maar ze wou er niet alleen heen, stond zo lekker vriendloos. Dat was ze eigenlijk ook wel nu, ze vroeg zich af of andere mensen al goede vrienden hadden gemaakt. Ze maakte nou eenmaal niet zo snel vrienden, omdat ze zich afzonderden en vreemd was in de omgang. De enige die ze had ontmoet waren Julia en Chase, die ze wel mocht, een meisje met wit haar dat haar heel fel had aangekeken en een meisje met blond haar, oh bijna vergeten, de jongen met het zwarte haar die naar haar had geknipoogt. Ze bleef staan toen ze een jongen tegen een deur aan zag staan, blijkbaar had hij niet door dat ze er ook stond en ging hij helemaal op in de muziek die in de kamer werd gespeeld. Ze wist niet echt helemaal wat ze moest doen, gewoon doorlopen leek de beste optie? Nee misschien was dit haar kans om nog een aardig iemand te ontmoeten. Jezus, waarom was ze zo onzeker opeens?! "Hey," mompelde ze schor ter wel ze ook een beetje tegen de deur aan begon te leunen, luisterend naar de muziek die werd gespeeld.

Davin keek naar het meisje dat hem gezelschap hield bij het luister. 'Hi,how are you?' Zei hij zachtjes en bekeek haar even. Ze zag er bijzonder uit,zoals Valentina... Anders en iemand waar er geen 20 van op de wereld bestonden. Haar rooie haar viel erg hard op en ze zou dus ook een echt temperament hebben.

Vena voelde hoe de jongen haar bekeek, ze kwam zeker wel over als een verslagen weirdo, ze kon niet herinneren dat ze deze jongen eerder had gezien, hij was knap. Maar dat was niets nieuws, sinds ze hier in Rome was aangekomen had ze niks anders gezien dan knappe jongens. Waar kwamen die in godsnaam vandaan? In iedergeval niet uit de streek waar ze zelf vandaan kwam, daar waren alleen maar kakkerige Engelse of gangsters en junkies. Ze ging niet in op wat de knappe jongen zei, ze keek hem alleen maar glimlachend aan om daarna naar de deur te knikken en "Hij is best goed hm?" te fluisteren.

Chase had geen idee wat er buiten deze kamer zich afspeelde, het maakte hem ook niet echt uit. Hij stopte een paar seconden met spelen en begon aan een nieuw nummer. Hij zou ooit terug gaan voor Emlia.. dat was zeker. Hij speelde dit nummer voor haar, voor de persoon waar hij zich ontzettend veel zorgen om maakte. Hij begon te zingen en liet al zijn gevoel er op los.

Davin sloot zijn ogen en voelde muziek door zich heen gaan. Hij kon goed zingen,daar binnen. Met veel gevoel speelde hij alles zo te horen. 'Hij is geweldig goed.' Even keek hij weer het meisje aan en leunde met zijn rug tegen de deur aan. Haar tatoeage viel hem op. Ja,weer zo'n speciaal geval. Ook al waren we hier allemaal wel speciaal. Haar rode haar sierde haar echt. Zo mooi. Zoveel mooie meisjes hier...

Vena beviel de blik van de jongen wel, hij was in haar geïnteresseerd zo te zien, of misschien alleen maar in haar tatoeage, ze speelde onschuldig met een plukje van haar rode haren en luisterden naar de muziek die gespeeld werd. Ze herkende de stem ergens vaag van, was het Chase die daar zo mooi zong? Ze had hem niet zo ingeschat, dat hij zo talentvol is. Ze vestigde haar blik weer op de jongen naast haar, "vind je mijn tattoo mooi?" vroeg ze met een speels glimlachje, haar donkere ogen fonkelden, zoals meestal, ondeugend.

Davin zijn ogen begonnen ook op te lichten van plezier. Dus dit meisje wou zo het spelletje spelen. Hij bekeek de tatoeage op haar hand beter. 'Nogal en je hebt ook een piercing.' Het zilvere bolletje was hem opgevallen toen ze sprak. 'Heb je nog ergens wat staan op je lichaam?' Ze was zelf gewoon erg mooi. Die ware liefde kwam toch nog niet direct aanwaaien dus had hij ook maar lol met andere meisjes. Toch? Half en half luisterde hij nog naar de muziek.

"Jawel," begon ze ter wel ze een plukje haar rond draaide tussen haar vinger ronddraaide, "ik heb 3 tatoeages, op mijn hand, dat sterretje, op mijn heup, en op mijn enkel." Ze stopte even met praten, "al mijn tatoeages staan voor fase's in mijn leven en mijn karakters. Het sterretje heb ik stiekem laten zetten toen ik 14 was, op die op mijn heup staat "Precious". En die op mijn enkel heb ik pas een half jaar. Ik heb me voorgenomen om volgend jaar er eentje te zetten op mijn onderrug of bovenarm, ik weet nog niet, voorlopig kan ik het me toch niet veroorloven, ook heb ik drie piercings, die op mijn tong, in mijn neus, en een navelpiercing, ik denk dat ik het daar bij ga laten aangezien ik soms spijt heb van mijn navelpiercing," ze liet haar plukje haar zoals het was en legde haar hand op die van Davin ter wel ze hem verleidelijk aan keek, "en jij dan? Of ben je te braaf om iets te laten zetten..?" Hoe verleidelijk ze daarnet had gekeken hoe ontschuldig ze hem nu aankeek. Ze liet zijn hand weer los en begon weer tegen de deur aan te leunen.

Davin grijnsde redelijk ondeugend terug. 'Mijn familie wou het uiteraard nooit,maar nu ik hier ben en niet van pal n ben om terug te keren naar hen,ga ik me er eentje veroorloven op mijn rug denk ik. Meer redenen om zonder shirt rond te lopen...' Davin was echt iemand die zich gemakkelijk liet meeslepen. Dat van de tatoeage was waar,maar haar gedrag sleepte hem mee met haar spelletje. 'Kan ik ook je naam krijgen Miss Precious?' Hij streek even langs haar wang om gewoon maar zich aan het spelletje te houden.

Vena likte langs haar droge lippen, "Hm.. Miss Precious.. Die naam bevalt me wel," sprak ze ter wel ze genoot van hoe de jongen langs haar wang streelde, "over namen gesproken,"begon ze opeens semi-geschrokken, "wat is je naam eigenlijk,Prince charming?" ze gniffelde zachtjes, het klonk schattig en ondeugend. Maar diep van binnen voelde ze zich ook wel een beetje rot, was het niet een beetje sletterig om te flirten met een jongen waarvan je de naam nog niet eens wist? Een stemmetje in haar fluisterde dat ze een goedkoop sletje was, een one night stand en speeltje als ze zich zo gedraagt, maar ze besloot zich er niks van aan te trekken en niet naar dat irritante stemmetje in zich te luisteren, ze mocht toch wel een pleziertje hebben met zo'n leuke jongen? Wat was daar nou erg aan?

Misschien was dit niet de beste manier... Tenslotte zouden ze nog,-God mocht weten hoelang-, onder hetzelfde dak moeten lopen. Davin streelde haar kaaklijn nog even. Gewoon omdat hij het niet kon laten. Haar huid was erg zacht. 'Prince Charming hé. Not so bad,for someone like me. Noem me maar Davin.' Zijn lippen voelde opeens echt droog aan,maar hij liet voor wat het was. Hoé kon hij zich na al de sletten in New York,bij hem op school,zich zo gek laten maken door haar. Een meisje dat hij alleen wist waar ze tatoeages en piercings had? Maar Vena was anders. Meer puurder. 'Nu wil ik die echt wel graag van jou weten.' Drong hij een beetje aan. 'En vertel me eens,zoent dat ding in je tong wel gemakkelijk?' Oké,hij had dus nu echt lef... 'Uit nieuwsgierigheid.'

"Daar moet je zelf maar achter zien te komen, Davin" sprak Vena plagerig. Ze pakte Davin's arm vast, "ik heb gehoord dat Rome heel mooi is, maar ik ben nog niet naar buiten geweest. Zullen we samen naar buiten gaan, kan je me misschien een beetje de weg wijs maken?" Ze schaamde zich een beetje, ze voelde zich helemaal gloeien. Van geluk, lust en ook een heel klein beetje onzekerheid. Jezus, deze jongen was een god. Oké hij had een beetje rare neus, maar verder was hij geweldig, als elke jongen hier zo was dan zou ze gek worden. Maar Davin had ook iets liefs, kwetsbaars en ontschuldigs en daarom voelde ze zich schuldig, wat nou als hij nog maagd was of pas net gedumpt door zijn vorige vriendinnetje. Oké het zou haar geen fuck moeten uitmaken wat er in hem omging, maar dat deed ze nu dus wel en ze kende die knaap amper? "Waar wil je heen? Ik heb gehoord dat ze hier een heel mooi groot park hebben.. Maar we kunnen ook gaan winkelen of naar een bar gaan of zo?"

(sorry voor die opmerking over zijn neus, whahah :X)

Davin grijnsde naar haar. 'Ik hoop dat het dan de moeite waard is.' Zijn arm was dus nog steeds door Vena in beslag genomen. Haar naam,die moest hij echt wel weten. 'Achter wat moet ik zelf achter komen? Je naam of hoe je met metaal kan tongen?' Hij dacht na over wat te gaan doen. Zelf had hij alleen maar het oude stadsdeel gezien en het park. Ze zouden naar het park kunnen gaan en daarna nog wat doen als zij dat zag zitten. 'Laten we maar naar het park gaan... Het is daar erg mooi,weetje.'

(Never mind it. ;p Doen we verder dan in het park?)

(Is goed n__n, jij begint met posten of ik begin met posten? :"D)

(Jij moet nog reageren op zijn vraagjes,dus jij?)

(Is goed. ^^)

Micha liep met haar gitaar op haar rug de muziek kamer in en keek de kamer rond. Er was niet veel wat ze nodig had.. Behalve als ze haar elektrische gitaar had mee genomen. Haar ogen vielen gelijk op de versterkers. Mooi dan kon ze hem in ieder geval mee nemen. Nu had ze enkel haar akoestische bij haar.
Ze ging op een krukje zitten en ritste de gitaar uit de tas en zette hem op haar schoot. Haar gitaar had een prachtig glanzend kastanje houten kleur en een iets andere vorm dan normale akoestische gitaar. Het was haar eerste en ze speelde er nog steeds op.

Dana liep zoekend door de gangen, opzoek naar de muziek kamer. Hoewel ze nooit echte lol had beleefd had aan het bespelen van de piano, omdat het altijd onder dwang van haar vader was, wilde ze toch haar piano skills op houden. Misschien kon ze er wel plezier in vinden, als ze vrijwillig zou gaan spelen.
Toen ze de kamer binnen gelopen was, zag ze dat er al iemand in de kamer aanwezig was, met een gitaar in haar handen. Stilletjes sloot ze de deur achter zich en liep naar de piano waar ze op het kleine stoeltje dat erachter stond ging zitten. Glimlachend begroette ze het meisje, maar zei verder niks. Ze wilde haar niet uit haar concentratie halen of storen, waardoor ze misschien niet kon spelen. En ze wilde veel te graag weer eens de prachtige klanken van een gitaar horen. Het enige instrument op de hele wereld, die haar kon wegvoeren en haar kon betoveren.

Micha hoorde voordat het meisje binnen kwam al haar gedachte. Micha wist dat ze hier binnen zou komen en wat ze ging doen, dus keek ze ook niet verbaast op toen ze haar zag. 'Hey!', begroete ze haar vrolijk. Sommige mensen hadden hier echt veel de veel gedachte in hun hoofd. Bijna vermoeiend om er naar te luisteren.
Micha sloeg een van de snaren aan en hoorde dat het niet helemaal zuiver klonk. Heel haar gitaar was redelijk vals geworden door het feit dat ze de af gelopen dagen niet had gespeeld. Snel en zonder moeite stemde ze haar gitaar en sloeg een willekeurige noot aan.

Even stak Dana haar hand nog naar het meisje op, waarna ze zwijgzaam luisterde en keek naar wat ze allemaal aan het doen was. Het zag er altijd zo makkelijk uit als iemand anders het deed, gitaar spelen en een gitaar stemmen. Maar toen zij het een keer geprobeerd had tijdens één van de muzieklessen, snapte ze er geen fuck van. Ze was er gewoon heel slecht in. Misschien was het daarom ook wel dat ze het zo leuk en mooi vond, de klanken van een gitaar. Iets wat ze zelf niet kon, was bijzonder, dus was gitaarmuziek ook bijzonder.

Als Micha geen gedachte had kunnen lezen had ze ook niet begrepen waar ze nu eigenlijk op aan het wachten was. Maar gelukkig had Micha haar al snel door en begon zonder nog ergens naar te vragen gewoon maar wat te spelen wat ze kende. Als Micha begon te spelen merkte ze toch niet meer dat er iemand bij zat. Ze liet zich altijd helemaal mee slepen door haar eigen spel en vergat alles om haar heen. In principe werkte het nog beter dan haar drugs.



(denk maar dat je een wijven stem hoort. XD)

Stiller dan ze ooit in haar hele leven geweest was, luisterde Dana vol bewondering en met glinsterende ogen naar de klanken, die het meisje zonder dat ze er enige moeite voor leek te doen speelde. Het was zo puur, zo diep, als een mes dat dwars door je hart heen sneed. Het raakte haar.
Dromerig legde ze haar ellebogen op de piano en wilde ze met haar hoofd op haar handen leunen, tot de valse tonen uit de piano vlogen, omdat ze met haar ellebogen enkele pianotoetsen indrukte. Verschrikt schoot ze omhoog en keek ze geschrokken naar het meisje. 'Sorry sorry sorry! Ik dacht niet na bij wat ik deed, sorry! Ga maar gewoon verder en doe alsof ik er niet ben, het spijt me, sorry!' verontschuldigde ze zich op een overdreven manier, zoals ze altijd deed, als ze iets verkeerd gedaan had.

Micha speelde rustig verder niet wetend dat Dana er nog zat, ze hoorde geen gedachte meer van iedereen die ook maar enkele meters in de buurt was en kon alleen nog maar denken aan de noten die ze moest spelen, tot dat ze onderbroken werd door een vals piano geluid. Micha had nog nooit echt geschrokken geweest maar deze keer stonden haar ogen wagen wijd open, alsof ze weer terug kwam op aarde. 'Eh, nee geeft niet.. kan gebeuren', mompelde ze nog een beetje van haar toeren. Ze legde de gitaar naast haar neer en Micha glimlachte. 'Zeg, hoe heet je eigenlijk?', vroeg ze uiteindelijk.